En son uyuduğum zaman da yalnız başıma sızmıştım. Bu sefer
de erken uyandım gün ışığı yüzünden. Erken uyurum dedim uykusuz kaldığım için. Sigaramı
sardım ve bu sefer de beceremedim düzgün sarmayı. Bir müzik açtım hafif ve
sözleri beni anılarıma savuran. Sözlerini anlamadıklarım da ise melodisi yeterdi
beni geçmişe götürmeye. Sanırım çok takılmıştım geçmişe. Çıkamıyordum anılarımdan
veya çıkmak istemiyorum beni mutlu eden hatıralardan. Neden yeni hatıralar
yaşayamıyordum ki? Göz ucuyla ağzı açık ve dibinde biraz kalmış şarap şişesine
baktım. Kokusu yayılmıştı odama. Düşündüm acaba yalnız içmesem bu kadar zor
olur muydu uyanmam?
Kalktım masanın başından, sardığım sigarayı ağzıma götürerek
cama yöneldim. Perdeyi açmak istedim. Açamadım… Su koydum bardağa, saate
baktım. Kahvaltı yapmalıydım ama üşeniyordum da. Sipariş verdim bekli getiren
adam güler de güne güler yüz görerek başlarım diye düşündüm. O da somurtuyordu.
“Kolay gelsin.” dedim ama umursamadı bile. Bu gün de diğerleriyle aynı olacaktı
anlaşılan. Bu günü de kötü haberlerle, korkarak geçirecektim. Evden çıkmasam mı
diye düşündüm. Dün de çıkmamıştım ama bu kadar evde kalmak iyi gelmiyordu bana.
Yalnız başıma bir yerde çay da içsem rahatlıyorum zaten öyle illa birilerinin
gelmesine gerek yok. Arkadaşlarım yok değil var ama onlar da her zaman müsait
olamıyor. Onları da sıkboğaz etmek istemiyorum. Belki de benim gibi evden
çıkmak istemedikleri zamanlar oluyordur veya o gün beni görmek istemiyorlardır.
Onları yargılayamam bazen ben de onları görmek istemiyorum. Sanırım biraz da dengesizim
ben.
Mutluluktan havaya uçtuğum çok neşeli olduğum zamanların
hemen arkasından sevimsiz bir insan olabiliyorum. Normalde umursamadığım
şeyleri çok dert ediyorum. Yanımda olmasını istediğim, yanımdayken çok mutlu
olduğum insanları yanımdan uzaklaştırıyorum. Bunu tek yapan ben miyimdir acaba?
Benden başkaları da var mıdır, sevdiği insanlara kötü davranan? Veya onu seven
insanlara? Bu beni çok kötü biri yapar mı? Benim amacım kötü biri olmak değil. Çocuk
muyum ben hala acaba? Büyüyemedim mi? Neden büyüyeyim ki? Kim ister büyümeyi? İstediğin
saatte uyuyup, istediğin saatte uyanmak varken kim ister sabahın köründe
kalkıp çalışmayı? Mesela ben en son dün
gece sabah sızmıştım.
Kadehlerim yok ben su bardağında içtim şarabı acaba ayıp
olmuş mudur şairlere? Güzellikle benzer tuttukları şarabı çirkin bardaklarla
içtiğim için kızmışlar mıdır bana? Güzel şarkılar eşliğinde, güzel şeyler
düşünerek bazen de güzel kadınlarla içiyorum ama bu hafifletir mi kabahatimi? Bazen
güzel sohbetler oluyor soframda, her zaman güzel insanlar oluyor zaten. Yalnız
içsem de şişeyi… Yalnız sızsam da şişenin sonunda her zaman güzel insanlar
vardır masamda. Kötü insanları kim ne yapsın? Var öyle insanlar biliyorum,
sanırım ben de onlardan biriyim. Öyle olduğumu söyleyen çok oldu. Ben istemedim
ki öyle olmayı. Neden kötü oldum onu da bilmiyorum zaten. Sanırım insan olmak
biraz da olsa kötü olmayı gerektiriyor. O zaman ben masama kötü insanlar mı
alıyorum? Kötü insanları mı düşünüyorum o güzel zamanlarda? O güzel şairlerin
hepsi biraz kötü mü yoksa?
Üzerime bir ağırlık çöktü. Bu kadar kötülük düşünmeyi
kaldıramıyorum. Zaten haberlerde daha ne kötülükler göreceğim biliyorum. Artık iyi
haber görmeye ümidim kalmadı maalesef. Neyse, ben biraz uyumalıyım sanırım. Malum
en son dün sabah sızmıştım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder